Arjen en Riny in the "Heart of Darkness" (Joseph Conrad,1899) | home
Dessert,chagerijnige oliesheiks op dieet en de happy psychoot...............
Merhabar
In karthoum,sudan, 45 graden,de malaria giert weer door mijn bloed dit keer
te samen met een blaasontsteking, antibioticumsnoepjes en kinine helpen niet
meer, geen biertje te bekennen, wel liters vers en ijskoud vruchten sap, heerlijk,
de meest vriendelijke mensen in karthoum, vreemd het staat op de
lijst van bush''axes of evil'' hieruit vertrekken wij voor de laatste rit door
afrika de nubian desert en geen gps en nauwlijks een begaanbare weg te
vinden, uiteindelijk is een man bereid ons op zijn scooter het begin van de
track te wijzen, 325 km voor de boeg met alleen een vage spoorlijn als
leidraad, heerlijk ik ben in mijn element, na zo'n uur rijden steekt er een
zandstorm op en hitten we very soft sand, riny begint het allemaal wat minder
te vinden, na 5 km dreigen we vast te rijden, de wagen uit en de banden tot 1
bar leeg laten lopen, voor meer grip, al is het dan net alsof je dronken
achter het stuur zit......waar ik wel ervaring in heb...zwieberend zetten we
onze tocht voort,de zandstorm wordt erger het zicht is nog nauwlijks 30 meter......
en zie dan nog maar eens die spoorlijn te volgen..........al met al gaat het op
richtingsgevoel een eind goed, na zo'n 2 uur zwoegen staan we opeens in de
heldere zon en warempel de spoorlijn is nog aan onze linkerkant,ins'allah!,
twee uur verder zien we in de verte donkere wolken, regen in de woestijn........,
nog geen uur later komen de eerste waterpassages,erg prettig met een snorkel,
uiteindelijk halen we in het donker onze eindbestemming, asfalt,
nog 150 km verder en we zijn
bij de boot............
Tja de boot, behoorlijk druk, iedereen gaat naar mekka, wij dus ook, het
inchecken en vertrek duurt dan natuurlijk ook een hele dag, een gehele dag
van douane, politie en militairen, uiteindelijk moet er ook nog een hoop geld
betaald worden om weg te mogen, maar onze al veel gebruikte truc:'we hebben
geen geld' werkte weer, de beambte kreeg zoveel medelijden met ons dat hij
ons op een maaltijd trakteerde, lief, scheelde weer zo'n 100 dollar, op de boot
werden we alletwee hondsziek, never trust an egyptian cook!, na een nacht ons
geheel leeg gekotst en gescheten te hebben, op het dek slapend en zeiknat van
het zeewater, moe groen en geel van ellende, kwamen we aan in een totaal
andere wereld, saoudie arabie, twee dagen voor het begin van de rammadan,
wat een luxe, wat een winkels, wat een overdaad, wat een land, we wilden
natuurlijk naar mekka en medina, tja als niet moslim kunt u dat wel vergeten,
grote borden op de weg, rechtdoor voor moslims links af voor niet moslims,
wat doe je ingodsnaam met een gemixte groep reizigers...............saoudie een
grote zandvlakte met bezine pompen en amerikaanse sleeen met 14 jarige
arrogante klootzakjes achter het stuur, super-arteficial, onwerkelijk,
de vice politie van alle kanten op de uitkijk wij natuurlijk bij duister
naaktzwemmen, heerlijk, de rode zee, gelukkig niet gepakt.......
de nacht voor rammadan zetten de arabieren het op een feesten, ik zie nog hun
verbaasde gezichten toen ik om 4 uur s'ochtends in mijn onderbroek voor hun
neus sta en ze in het nederlands de huid volscheld,alsof ze water zagen
branden ha ha ha........
veel gastarbeiders in saoudie, over vreemdelingen haat gesproken, mijn
hemel........
Na een dag of twee wordt de sfeer er niet beter op,niets gaat meer zoals het
hoort, geen post, geen overheids activiteiten, op kantoor ligt men massaal te
slapen ,tja geen eten tussen 5 uur s'ochtends en 5 uur s'avonds, een aangepast
dieet, ze doen net alsof het heel erg moeilijk is, als je ze ziet vreten
s'nachts, dan moet ik denken aan varkens om een kot.......en
chagerijnig, tja..........afvalligen it ain't easy.....
In jordanie ontmoeten we de eerste nederlanders weer, wat een prullebak aan
prive's en margriets opleverde, op de vraag hoe het nou was in nederland, ach
ja pim was dood en je mocht nu een klootzak een zwarte klootzak noemen, toch
nog ergens goed voor geweest, welcom back in civilisation..................
Onze afrikaanse vrienden troffen wij weer in aqaba, zij waren via egypte
gekomen en hadden de auto in sudan achtergelaten, met z'n vieren in
jesse, petra bezocht, de stenen stad, indiana jones!, nog in de dode zee
gezwommen waar carol en riny ook nog een aanslag overleefde door een
mannelijke chauffeur die het blijkbaar niets vond 'twee vrouwen die wilde
gaan zwemmen'..........tja 2 vrouwen die gaan zwemmen.........
als je alle ophef over de moslims neemt in nederland dan is het hier vreemd
reizen, je ziet hier nauwelijks meer een hoofddoek, erg modern allemaal, het
lijkt wel of alle volendammers en spakenburgers zijn geemigreerd naar
canada en daar aan alle nederlanders hun normen en waarden opleggen........
aqaba, ons rust punt voor een aantal weken heerlijk op het strand gezeten
gesnorkeld weer een supermarkt met goed eten, ondanks de verleiding om onze
vriend arjan uit damascus aftehalen en een uitnodiging van hans voor beiroet
zijn we blijven zonnen, erg verstandig blijkt achteraf.......
onze happy psychoot kwam regelrecht uit een amerikaanse mafioso film, haar in
het vet, een smal sikkie, grote overhemden met kragen van rose en gele
kleur, kikkerogen,gelakte zwarte laarsjes, hij sprak geen woord engels maar
des te meer arabisch, hij lulde de gehele dag aan een stuk
door, sologesprekken, zang, lachen, hij zit de hele dag op het strand......de
wc's schoon te maken,die hij behandeld als zijn eigen kinderen........zo
trots dat alles dicht gaat wanneer hij vertrekt....dus onze behoeften waren
niet zo belangrijk als rammadan....nu nog life te zien op het strand van
agaba......onze happy psychoot......
wij zijn nu na 14,5 maand weer terug in europa, istanbul, waanzinnige stad
mordern veel cultuur, kroegen, toeristen, vooral daar moeten we aan wennen, we
hebben in turkije een echte cold turkey, kou, sneeuw, regen en zien af met
kamperen, alles s'ochtends vast gevroren erg cool en moeite om ons bed
uittekomen, wat fijn dat we twee weken langer in aqaba zijn gebleven,en een
verschil na 20 maanden zon, paultje brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
|